फेसबुकमा भाइरल भएका केही विचार र तस्वीरहरुलाई किन मनन् नगर्ने ?

by 2:16 AM 0 comments

 हामी नेपालीहरु एक अर्काको सुखमा खुसी र दुःखमा दुखी भएका छौं । यहाँ केही उदाहरण छन् : 
तेन्जिङ नोर्गेलाई हामीले नसम्झिने हो र ? पासाङ ल्हामु दिदीलाई सम्झिँदा हाम्रो छाती गर्वले नफुल्ने हो र ? राष्ट्रीय गान राईले लेख्यो क्षेत्रीले लेखेन भनेर हामिले सयौं फूल ... भनेर नगाएको छ र ? दयाहाङ दाईको फिल्मको तारिफ नगर्ने कोही देखेको छौ ? मधेसको छोरो नेपाल को पहिलो राष्ट्रपती भए, हामीले खुशी मनाएकै हो । मदन कृष्ण श्रेष्ठले कुनै दिन यो देश चलाउन भनेर हामी ले शुभेच्छा राखेकै हो । मिरा राईले फ्रान्समा अल्ट्रा रेस जित्दा खुशीयाली मनाकै हो । अनिल गुरुङले नेपालका लागी गोल ठोक्दा हामी सबै उफ्रेकै हो । मेहेबुब आलमले विकेट लिए पिच्छे हामी खुशीले चिच्याएकै हो । शेष घलेको सफलता मा हामी खुशी नभाको हो र ? कर्ण शाक्यको किताब अनि जीवनबाट हामीले प्रेरणा लिने काम नगरेको हो र ? पाइलट विजय लामाप्रति हाम्रो सम्मान नभाको हो र ? तिलक राम थारु ले म्याराथूनमा पदक जित्दा हामी ले खुशीयाली नमनाको हो र ? अनि यो जात पात को कुरा कहाँ बाट आयो ? हामी सबै जातका मान्छे मिलेर बसेको बेला यो देशमा क्षेत्री बाहुनले अरु जातलाई सम्मान नै गरेनन् भन्ने कुरा कहाँबाट आयो ?

पीछडिएका भनिएका समुदायबाट पनि मेहेनत गर्नेहरुले राम्रो सफलता पाएका छन् । शोषक, उत्पीडक भनिएका बाहुन क्षेत्रीहरु यिनका कारखाना, व्यवशायमा जागिर खान्छन् :
पिछडिएका मधेसी तथा जनजातीहरुको तथ्यांक :
१.विनोद चौधरी(आदिवासी थारु) : खर्बपती 
२.उपेन्द्र महतो(मधेसी) : खर्बपती
३.शेष घले(जनजाति) : खर्बपती
४.राजेन्द्र खेतान(मधेसी) : खर्बपती
५.आदित्य झा(मधेसी) : खर्बपती
६.बलराम चेनराइ(जनजाति) : खर्बपती
७.हिरा महर्जन (नेवार) : अर्बपती
८.अजय सुमार्गी(मधेसी) : अर्बपति
९.पशुपति शमशेर राणा (राणा खान्दान) : करोडपति
१०.ज्ञानेन्द्र शाह(पुर्ब राजा) : करोडपति
अन्य करोडपति धनिहरु बहुसंख्यक मधेसी मर्वाडी समुदायहरु । बहुसङ्ख्यक जनजाति थकाली समुदायहरु पनि धनी देखाएका छन् । बहुसंख्यक जनजातिहरु भारतीय गोर्खा रेजिमेन्ट । सिङ्गापुर पुलिस, हङकङ पुलिस देखि बृटिस आर्मी सम्ममा पहुँच भएकोले उनिहरुको आर्थिक अवस्था उच्च रहेको छ । उनीहरुका छोराछोरी विश्वका नामी दामी देश अष्ट्रेलिया, अमेरिका, क्यानाडामा पढ्ने भएकोले पनि उनीहरुको आर्थिक अवस्था झनै मजबुत देखिएको हो । युएनडिपीको प्रतिवेदनले भनेको छ, बाहुनहरु र क्षेत्री राजनीतिक रुपमा सचेत वर्ग भएपनि औसत क्षेत्री ब्राह्मणहरु व्यापार व्यबसायमा खासै चासो नराख्ने र खाडी मुलुकहरुमा लेबर कामका जाने गरेकाले हातमुख जोर्नसम्म पुग्ने गरेको बताएको छ । सिमित क्षेत्री ब्राह्मणका छोरा छोरी लोकसेवामा नाम निकाली सरकारी जगिरे भए पनि उनीहरुको आर्थिक अवस्था त्यति राम्रो नभएको बताएको छ । प्रतिवेदनले भनेको छ नेपालमा आदिबासी, जनजाति र मधेसीहरुको लागि सरकारी जागिरदेखि हरेक क्षेत्रमा कोटा छुट्याइएको हुनाले केही दशकपछि नेपालमा सबै भन्दा गरिब वर्ग क्षेत्री ब्राह्मण हुनेछन् । 
अन्य अति उच्च सरकारी ओहोदाहरु : 
१.राष्ट्रपती(मधेसी) : रामवरण यादव
२.उपराष्ट्रपति(मधेसी) : परमानन्द झा 
३.प्रधानमन्त्री (ब्रह्माण) : सुशील कोइराला
४. संविधान सभा अध्यक्ष(जनजाति) : सुवास नेम्वाङ
५.संविधान सभा उपाध्यक्ष(जनजाती)यो तथ्यांक हेर्दा नेपालका सुपर धनीदेखि नेपाल सरकारका उच्च ओहदामा बहुमत जनजाती र मधेसी देखिए र पनि उनीहरुलाई नै सरकारका सबै क्षेत्रमा आरक्षण कोटा तोकिएको छ । गरिबीका अधारमा आरक्षण कोटा लागू गर ! जातका अधारमा आरक्षण दिने काम बन्द गर ! जुन जाती धनी ! उनीहरुलाई नै सरकारी आरक्षण कोटा ! यो कस्तो देश हो ?
(तथ्य, तथ्यांक फेसबुकमा शेयर गर्नेले शेयर गरेको जानकारी मात्र हुनसक्छ ।)

केही मानिसहरु भनिरहेका छन्, "म पनि परिवर्तनको लडाइमा छु, तर मलाई गलत व्याख्या नगरियोस् ।"
  • म शोषण, दमन, उत्पीडन, विभेद र कुसंस्कारको घोर विरोधी हुँ, यसको अर्थ म जातीय पहिचान सहितको संघीयताको पक्षधर होइन । 
  • म जातीय पहिचान सहितको संघियताको घोर विरोधी हुँ यसको मतलव, म संघीयता विरोधी होइन ।
  • म स्वतन्त्र समुदायको पक्षधर हुँ जसले जात जातिका गुमेका अधिकार भाषा कला संस्कृति र जिवनशैलीको जगेर्ना गर्दछ  ।
  • म केन्द्रिकृत खर्चिलो र भ्रस्ट राज्य व्यवस्थाको घोर विरोधी हुँ, यसको मतलब म बाहुन विरोधी होइन ।
म एक साधारण नेपाली हुँ जसले वर्षौँ देखिको अन्धविश्वास, जातीय उत्पीडन, विभेद, कुरीति, शोषण कुसंस्कार, भ्रष्टाचार र आतंकबाट देशलाई मुक्त भएको हेर्न चाहन्छु र म जस्तै ३ करोड नेपालीको हिंसा र भ्रष्टाचार मुक्त सुन्दर शान्त विशाल नेपालमा टेन्सन मुक्त भएर आफुले रोजेको समाजमा आफुले रोजेको व्यवसाय गरेर शोषण दमन उत्पीडन बाट मुक्त भएर निश्चिन्त भएर बस्ने बाँच्ने अधिकारको सुनिश्चितत्ता होस भन्ने चाहन्छु । सबै नेपालीको जित होस् ।

केहीले भनेका छन्, "आन्दोलन गर, तर अति नगर ।"
के यही हो राजनैतिक आन्दोलन ? यस्तो अराजकतालाई छुट र पुठ दिईयो भने जातीय सहिष्णुता, सामाजिक सद्भाव र राष्ट्रियता हुर्रहुरी जलेर खरानी हुन्छ । अनि त्यही खरानी चालेर जातीय मुक्ति, पहिचानको अनुहार र संघीय राष्ट्र पाउन सम्भव छ ?सरकार र पार्टीहरु जनताको भ्रम हटाउन अघि बढ्नैपर्छ । स्वार्थले प्रेरित दाजुभाई मराउने खेल बन्द गर्नैपर्छ । आफूसँग भएको जनमत लिएर अघि बढ र बाँकी जनतालाई पनि बुझाऊ । सद्भाव बनाऊ । देश र जनता बचाऊ ।


केही चाहिँ आन्दोलनका नाममा भइरहेका घुसपैठहरुको विरोधमा ठूला राजनीतिक दललाई सक्रिय हुन भनिरहेका छन् :
पहिलो संविधानसभा चुनावमा यति तथा दोस्रोमा यति मत पायौं, जिल्ला, गाउँ, नगर समिति यति र यति हजार र लाख कार्यकर्ता छन् भनेर कागजमा लेख्नु वा भाषणमा सुनाउनुको अहिले कुनै अर्थ छैन । सामाजिक सदभाव भड्काउने, संविधान बन्न नदिने, देशलाई आगो लगाएर ध्वस्त पार्ने र संवृद्ध हुन नदिने षड्यन्त्र रोक्न नसक्ने हो भने कागज र भाषणका ती कार्यकर्ता र समर्थक कागजी बाघबाहेक केही हँुदैनन् । अहिले प्रमुख दलका कार्यकर्ता र समर्थक सडकमा आउने हो भने देशलाई आगो लगाएर ध्वस्त पार्ने सपना देख्नेहरु दुलो भित्र लुक्नुपर्ने अवस्था आउनेछ । किन, ढिलो गरेका हुन्, प्रमुख दलहरुले यस्तो अभियान चलाउन .... ?

आन्दोलन हिंसात्मक नहोस् । आन्दोलनभित्र छिरेर सद्भाव भाँड्ने र द्वन्द बढाउने गरी भइरहेका घुसपैठ नियन्त्रण होस् । बन्द, हड्ताल, ध्वंश नहोस् । समाधान संवादबाट सजिलो हुन्छ । आन्दोलनरत् पक्षले संवाद थाल । सरकारले अग्रसरता देखाऊ । राजनीतिक दल र नेपाल सरकार गम्भीर देखिएको छैन । अन्त्यमा यी केही तस्वीरलाई पनि मनन् गरौं :






विचार र तस्वीर स्रोत: फेसबुक

Neplee

Developer

लेखहरुप्रति तपाईको टिप्पणीलाई स्वागत गर्छु ।

0 comments:

Post a Comment